Dawny cmentarz wiejski wsi Gosławice (d. Goslawitz, od 1936 r. Ehrenfeld), włączonej w granice Opola w 1974 roku, założony najpewniej w XIX wieku, przez 1883 rokiem. W chwili powstania cmentarz położony był w polu, w sporym oddaleniu od wsi. Pochówków dokonywano tu do połowy lat 70. XX wieku. Wkrótce po włączeniu Gosławic do Opola na polach otaczających cmentarz rozpoczęto budowę dużego osiedla mieszkaniowego (wówczas im. ZWM, obecnie im. AK), które otacza obecnie starą wiejską nekropolię. Był to drugi cmentarz wsi Gosławice, starszy znajdował się w środku wsi, w miejscu, gdzie dziś stoi kapliczka przy ul. Wiejskiej. Do dziś w kapliczce tej, zbudowanej w 1888 roku, znajduje się tzw. dzwonek umarłych, którym obwieszczano śmierć każdego z mieszkańców wsi. Nekropolia założona na planie prostokąta o prostym układzie – groby ułożone w rzędach, bez podziału na kwatery. Po zachodniej stronie większa część cmentarza z rzędami w kierunku północ-południe, po wschodniej – mniejsza, w której rzędy układają się prostopadle w stosunku do części większej (tu pochówki z lat 20.-40. XIX wieku). Od strony północnej wydzielona kwatera dziecięca (pochówki z lata 40.-70. XX w.). Mniej więcej pośrodku cmentarza – metalowy krzyż, który zastąpił zapewne wcześniejsze, drewniane. Najstarsze zachowane nagrobki z końca XIX (pod murem od strony zachodniej) i początku XIX wieku. Są to skromne kamienne pomniki wykonywane przez opolskich kamieniarzy (Rönisch, Knauer) z inskrypcjami niemieckimi lub polskimi. Wśród pochowanych tu mieszkańców wsi Gosławice najczęściej powtarza się nazwisko Kansy, występują tez inne typowe śląskie nazwiska: Czaja, Sdżuj (Zdżuj), Czech, Piechota, Przibilla. Wśród grobów z okresu po 1945 roku obok dotychczasowych mieszkańców wsi Gosławice, pochówki ludności osiedlonej po wojnie. Pośród nich znajduje się grób opatrzony napisem „Olgierd Malinowski/ prawnik z Wilna”. Człowiek ten, urodzony w Rydze w 1882 roku, studiował prawo m.in. w Petersburgu, gdzie był inicjatorem, założycielem i pierwszym prezesem Polskiej Korporacji Akademickiej Sarmatia. Studia ukończył w Dorpacie w w 1912 roku. W roku 1926 pełnił obowiązki wojewody wileńskiego, w roku następnym był wicewojewodą, a w latach 1927-34 starostą suwalskim. Zmarł w Opolu w 1959 roku. Skomplikowane losy ludności przesiedlonej z kresów przypomina też symboliczny grób pchor. Józefa Rowińskiego poległego pod Tobrukiem w 1941 roku, a urodzonego w Nadwórnej, założony na grobie jego rodziców. Pod krzyżem, pośrodku cmentarza, pochowany jest proboszcz parafii Najświętszej Marii Panny w Gosławicach, ks. Alojzy Ploszczyk (1901-1977). Był on drugim z kolei proboszczem tej założonej w 1933 roku, pełniącym swą funkcję przeszło trzydzieści lat (1942-1977).